از صفر تا بيست
يك آزمون اساسي با سه پرسش اساسي:
سوال اول: اگر عزيزي را گم كرده باشيد، چه مي‌كنيد؟
آسوده و بي‌خيال مي‌نشينيد تا كم كم فراموشش كنيد؟
يا براي يافتن او همه تلاش خود را به كار مي‌بريد و از اين و آن سراغش را مي‌گيريد.
شب و روزتان را به جستجوي او مي‌گذرانيد... تا آن كه او را بيابيد يا نشاني از او پيدا كنيد؟
كداميك؟
سوال دوم: اگر كسي را دوست داشته باشيد و بدانيد كه او نيز به شما بسيار علاقه‌مند است، آنقدر كه از بيماري شما بيمار مي‌شود و از خوشحالي شما خوشحال، چه مي‌كنيد؟
تنها به زبان اين دوستي را ابراز مي‌كنيد؟
يا در عمل، محبت خود را به او نشان مي‌دهيد؟
پيوسته در پي جلب رضايت او هستيد، به مناسبت‌هاي مختلف براي او هديه مي‌بريد، لباسي را مي‌پوشيد كه او دوست دارد، از عطري استفاده مي‌كنيد كه او مي‌پسندد و ...
كداميك؟
سوال سوم: اگر بدانيد، كه براي حل مشكلاتتان مي‌توانيد به كسي مراجعه كنيد كه آماده كمك به شما مي‌باشد و براي ارتباط با او گفتن يك سلام كافي است، چه مي‌كنيد؟
از كنار اين موضوع بي‌تفاوت گذر مي‌كنيد.
یا اینکه تمام تلاش خود را براي استفاده از اين فرصت به كار مي‌بريد.
كداميك؟
اكنون ما كه محبت امام زمانمان را در دل داریم و ادعا می کنیم
در انتظار او نشسته‌ايم،
او را بیشتر از جانمان دوست داريم،
گره تمام مشكلاتمان به دست او باز مي‌شود،
چگونه‌ايم و چه مي‌كنيم؟
آيا او را فراموش نكرده ايم؟
آيا نبودنش براي ما عادي نشده؟
آیا هر صبح
روزمان را با سلام بر او شروع كرده و آمدنش را از خدا مي‌خواهيم؟
براي سلامتيش صدقه مي‌دهيم؟
آیا واقعا
برای ما مهم است ، حتي مهم تر از خانواده، دوستان، دنيا، پول، مقام، علم و ...؟
اونقدر مهمه که به خاطرش حاضر باشیم دست تو جیبمون کنیم و برای بالا بردن نامش از خودمون پول خرج کنیم؟
آيا حاضريم
فقط چند دقيقه از وقت روزمان را براي او اختصاص دهيم و درباره محبوبمان با مردم صحبت كنيم و بذر محبتش را در دل هاي پاك مردم آبياري كنيم؟
و مهم‌تر آن كه
آيا در برخورد با خانواده، دوستان، و آشنايان طوري عمل مي كنيم كه به عنوان دوستدار او آبرودار او باشيم؟
آیا با انجام گناه باز هم ایشون رو ناراحت میکنیم؟
آنگونه كه مورد رضایت اوست زندگي كرده و عمرمون رو سپري مي‌كنيم؟
هنگاميكه نامه اعمال ما را مي بيند از كرده ما ناراحت نشود. طوري كه اگر همان لحظه با او رو در رو شديم بتوانيم سر خود را بالا بياوريم و از خجالت سرخ نشويم؟
.........
خوب است در اين آزمون
اين سه پرسش ساده را از خود بپرسيم و به خودمان نمره دهيم.
از صفر تا بيست!
امام منتظران(عج): "ما در رعايت حال شما كوتاهي نمي‌كنيم و ياد شما را از خاطره نبرده‌‌ايم ..."
بيائيد ما نيز ياد او را از خاطر نبريم و براي آمدنش دعا كنيم كه خود آن حضرت امر فرموده اند "و اكثروا الدعا بتعجيل الفرج" زياد براي من دعا كنيدكه...
اللهم عجل لولیک الفرج
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
ازمون اساسی در سه پرسش,